Ο αγώνας κατά της έμφυλης βίας απαιτεί περισσότερα από νόμους και πολιτικές—χρειάζεται μια βαθιά αλλαγή στον τρόπο που οι κοινωνίες κατανοούν και αντιμετωπίζουν το ζήτημα. Το Κονσόρτιο FADO, μια συνεργατική πρωτοβουλία που εκτείνεται σε Γαλλία, Ιταλία, Σερβία, Ισπανία και Κύπρο, αναλαμβάνει αυτήν την πρόκληση με αποφασιστικότητα. Μέσω ενός μοναδικού συνδυασμού διήγησης ιστοριών, εκπαίδευσης και οικοδόμησης κοινότητας, το FADO—Finding Assistance, Delivering Outreach—στοχεύει να ενδυναμώσει τους επιζώντες, να εκπαιδεύσει τις κοινότητες και να δημιουργήσει ένα μέλλον όπου η βία αυτή δεν θα είναι μόνο καταδικαστέα, αλλά αδιανόητη.
Στην καρδιά του έργου FADO βρίσκεται η προσέγγιση Socially Engaged Theatre, μια ισχυρή μέθοδος που προσκαλεί τους επιζώντες να μοιραστούν τις ιστορίες τους στη σκηνή. Δεν πρόκειται για έτοιμες γραμμές ή φανταστικούς χαρακτήρες, αλλά για ακατέργωτη, αδιαμεσολάβητη αλήθεια. Μέσω της καταγραφής αυτών των ιστοριών, το κοινό έρχεται αντιμέτωπο με τις πραγματικότητες της έμφυλης βίας με έναν τρόπο που τα στατιστικά και οι αναφορές μόνες τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να πετύχουν. Για τους επιζώντες, η πράξη της δημόσιας εκφώνησης της ιστορίας τους μπορεί να αποτελέσει ένα βαθύ βήμα προς την αποκατάσταση της φωνής τους και την αρχή της θεραπευτικής διαδικασίας.
Αλλά το όραμα του FADO επεκτείνεται πολύ πέρα από τη σκηνή. Αναγνωρίζοντας ότι η εκπαίδευση είναι το κλειδί για την πρόληψη, το έργο έχει αναπτύξει μια ολοκληρωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα που προσφέρει πόρους, εκπαιδευτικά μαθήματα και χώρους συζήτησης για εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς λειτουργούς και το κοινό. Αυτά τα εργαλεία έχουν σχεδιαστεί για να αμφισβητήσουν τα επιβλαβή στερεότυπα, να προάγουν υγιείς σχέσεις και να εξοπλίσουν τις κοινότητες με τη γνώση να αναγνωρίζουν και να αποτρέπουν τη βία. Κάνοντάς τους πόρους αυτούς διαθέσιμους δωρεάν, το FADO εξασφαλίζει ότι η υποστήριξη δεν περιορίζεται από γεωγραφικές ή οικονομικές ανησυχίες.
Ένα από τα πιο καινοτόμα στοιχεία του FADO είναι η επικέντρωσή του στην ενδυνάμωση των επιζώντων, ώστε να γίνουν ηγέτες. Μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης, οι επιζώντες μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες για να διευκολύνουν εργαστήρια και να ηγηθούν συζητήσεων στην κοινότητα, μετατρέποντας τις εμπειρίες τους σε πηγές δύναμης και υπεράσπισης. Αυτή η προσέγγιση δεν βοηθά μόνο στην εξάλειψη του κύκλου της σιωπής που περιβάλλει τη βία λόγω φύλου, αλλά επαναπροσδιορίζει τους επιζώντες ως φορείς αλλαγής και όχι ως θύματα των περιστάσεων.
Η επίδραση της δουλειάς του FADO είναι ήδη ορατή στις κοινότητες που εξυπηρετεί. Σε εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη, εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί λειτουργοί αναφέρουν μια αλλαγή στον τρόπο που οι νέοι συζητούν για τη συναίνεση, το σεβασμό και την ισότητα. Παράλληλα, οι επιζώντες που κάποτε ένιωθαν απομονωμένοι, έχουν βρει μια αίσθηση αλληλεγγύης και σκοπού συνδέοντας τους με άλλους μέσω του δικτύου του έργου. Αυτές οι μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές υποδεικνύουν ότι η προσέγγιση του FADO δεν είναι μόνο μεταμορφωτική, αλλά και αναπαραγώγιμη—προσφέροντας ένα μοντέλο που μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικά πολιτιστικά και κοινωνικά συμφραζόμενα.
Ο δρόμος για την εξάλειψη της βίας λόγω φύλου είναι μακρύς και περίπλοκος, αλλά η δουλειά του FADO προσφέρει μια ισχυρή υπενθύμιση για το τι είναι δυνατό όταν οι κοινότητες ενώνονται για να ακούσουν, να μάθουν και να δράσουν. Συνδυάζοντας τη προσωπική δύναμη της αφήγησης με τα πρακτικά εργαλεία εκπαίδευσης και υποστήριξης της κοινότητας, το Consortium του FADO αποδεικνύει ότι η αλλαγή δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά και εφικτή.
